بازگشته ام
خسته از سرنوشت نامساوی
و زخمی نا کجا های بی حاصل
پیاده پای
سرشار از
جراحاتی نا فهم
که زبان سنگ نمی دانند.
*
دل
بازیگر ناشی بود
پریدن و بریدن نمیدانست.
*
دشمنی
شیوه دلداگی نبود .
بازگشته است
با تکه های شکسته
و
نفسی مسموم نا امیدی....
* * *
شبانه ها/۱۳۸۶
از اندوه
تنها حبابی ماند
بر خاطر لحظه ها .
ایینه ها
تمامت اهلیت عشقند
در رگهای زمان....
مرا
باوری ساز
از
دقایق پر زمزمه
از سرود رفتن....
و
از رودی
که مرگ را
پیوند میدهد به اندیشه
از من
حبابی ماند
بر خاطری
که ازرده شد
از اخرین نگاهم...
بعد از هیاهوی سبزه ها
بر تارک بلند زبله
حباب نبود
داشتن معنای بودن نیست
دارایی طبع بلند عاشفانه توست.
* * *
* * *
یک شب که باد مىوزد وُ ردّپاى من
گرد و غبار مىشود و مىرود هوا
از ذهن و خاطرات همه محو مىشوم
فرقى نمىکند چه غریبه، چه آشنا
86/4/19
۱:سلام. باور کن حس شعر با این همه ماموریت ته کشیده....بوی نا میده
* * *
۲: شاید مدتیه که به من ثابت میشه...
* * *
3: حس سه شنبه ها ی بو داده رو دارم.....
86/4/20
سلام
خداییش ادمو به شعر وادار میکنی....
این جلسات مدیریت اگه بذاره یه جایی برا حس بودن میمونه...بازم این شعرت کف برمون کرد...
مهمون باش:
چکیده ی احساس شاعری
در دستانت رویید
عطر
ناب ترا
نیت کردم
قربتی از نگاهت
مرا پیمانه کن
(شبانه ها)
86/4/22
دل
می طلبد
فصلی بوسه
از
دفتر ادبیات چشمانت
تعبیر
سادگی رنگین کمان
مرا کافیست
86/4/23
بله. گاه سفر فرا می رسد. شاید خداحافظی نزدیک باشد.
86/4/24
خداحافظی از خودم یه چیز تازه ای نیست...
پیچیدنی در کار نیست...مستقیم میریم... میای؟
86/4/26
اینم یه رو کم کنی از حضرت شما که ما را به شعر مستفیض نمودید...
تولد چی؟ کی؟ کجا؟ منو ببر...
به شرطی که تولد جدایی نیاره....
* * * * * * * * * * *
شبانه ها تموم نشده...
فصل دوباره امد و رفت و در استانه درگاه ایستاده ام.
فصل خداحافظی است... شاید...شاید وقتی دیگر... شاید تا وقتی دیگر...
86/4/4
هماره می رقصد
در باد
سرنوشتی
که
از سر نوشته نشد
* * *
واژه ها بارانیست.
سرنوشت اوارگی
در شهر سینه عاشقان
مدفون است
و
پای کوه غم.
فرهاد
تنها
صدای بغض فاصله هاست.
بوی تیشه می اید ازدرون سینه ام....
* * *
86/4/12
جادوی ترا دوست میدارم..
جادوی ترا دوست تر میدارم...
ترا...
می
* * *
86/4/13
نفر بعدی وجود نخواهد داشت...
برادران سوشیانت رخت بر بسته اند و سکوت ساکن ماتم سرای است و بس....
* * *
بعد تو هنوز من (( * * * )) صدا میزنی؟
علیرغم همه دغدغه هایم هنوز دانستن را بالاترین موهبت میدانم...
میدانستی؟
* * *
در خانه ات درختی خواهد روئید و درختهایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت...
و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید: در راه که می امدی سحر را ندیدی؟
.. سووشون..
(( نه طواف داشته ام نه نماز میت و نه تششیع جنازه... حتی تلقیین هم برایم نخوانند..باور میکنی؟))
یه هوار اتفاقات عجیب و غریب به سرم اومده و سکوت رو بهترین جواب میدونم....
اون از حاجی که این روزا داره وصیت نامه شفاهی مینویسه و میاد اداره من... اونم از مدیر محترم اداره که به من کارمند دون پایه زور میگه...ا ونم از ارباب رجوعها....
یه نفر بیاد میخوام وصیت کنم.
یه مدت نبودم و قرار شد که وقتی اومدم یه قرار با تو بذارم.. این بابا نانسی عجرم قرارمون رو به هم زد. یه سر تو ارشیو که رفتم روز شمار نبودن رو ورق زدم که با اونی که قبلش بود یه پل بزنم از خودت تا
...27
خرداد:روی گوشی من هم مدتهاست که پی ام و میس کال نیست. گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
...دیوانه ترین کارها در دل ادمها شکل میگیرد نشانه بد غیر از من هم دیده ای؟
28
خرداد:مثل هر شب سکوت نیست. پشت سکوت این زمان حرفهایی هست که به اینده تعلق دارد و تنها گذشت زمان قادر به درک ان است
.تمام روشهای تو را اموزش دیده ام و نیک میدانم که چگونه می اندیشی...مگر نه انکه نزدیکتر از من به من هستی؟ زمان را فراموش نکرده ام و مکان را
...سکوت تو را می پذیرم و دیگر سکوت میکنم... نه به تایید حرفهایت بلکه به خاطر انکه توان من در سکوت و سوختن بیش از اینهاست
...معنای سکوت قبل هم بوده است بی انکه کسی نجوای مرا شنیده باشد
....30
خرداد:حرف رفتن نه برای تو که برای من است. از خودم سالهاست بریده ام. اگر بریدن از تو باشد روبرویت می ایستم و میگویمت نباش. فکر میکردم در این فشار روحی مرهمی هستی...نه انکه اتشی بر زخمیکه رسیده است.. خیالت راحت باشه که انهایی هم که فکرشون رو نمیکنی این وبلاگ رو میخونن. پس مهم نیست که بعدش چی پیش می اد
.31
خرداد:بدون شرح مانده ام. برایم شرحی بنویس.. کوتاه.. بلند...با معنا و یا بی معنا
....1
تیر ماه:این روزها هیچ نشانه ای خوب نیست... پرواز و یا حتی نشانه ای از دختر خورشید...سقوط معنای سنگفرش اسفالت ذهن است که نقشی سرخ بر پیشانی اندیشه ام میزند و سرگیجه ای مدام را برایم به ارمغان می اورد
....2
تیر ماه:یه مدت نبودم و قرار شد که وقتی اومدم یه قرار با تو بذارم.. این بابا نانسی عجرم قرارمون رو به هم زد. یه سر تو ارشیو که رفتم روز شمار نبودن رو ورق زدم که با اونی که قبلش بود یه پل بزنم از خودت تا
...27
خرداد:روی گوشی من هم مدتهاست که پی ام و میس کال نیست. گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
...دیوانه ترین کارها در دل ادمها شکل میگیرد نشانه بد غیر از من هم دیده ای؟
28
خرداد:مثل هر شب سکوت نیست. پشت سکوت این زمان حرفهایی هست که به اینده تعلق دارد و تنها گذشت زمان قادر به درک ان است
.تمام روشهای تو را اموزش دیده ام و نیک میدانم که چگونه می اندیشی...مگر نه انکه نزدیکتر از من به من هستی؟ زمان را فراموش نکرده ام و مکان را
...سکوت تو را می پذیرم و دیگر سکوت میکنم... نه به تایید حرفهایت بلکه به خاطر انکه توان من در سکوت و سوختن بیش از اینهاست
...معنای سکوت قبل هم بوده است بی انکه کسی نجوای مرا شنیده باشد
....30
خرداد:حرف رفتن نه برای تو که برای من است. از خودم سالهاست بریده ام. اگر بریدن از تو باشد روبرویت می ایستم و میگویمت نباش. فکر میکردم در این فشار روحی مرهمی هستی...نه انکه اتشی بر زخمیکه رسیده است.. خیالت راحت باشه که انهایی هم که فکرشون رو نمیکنی این وبلاگ رو میخونن. پس مهم نیست که بعدش چی پیش می اد
.31
خرداد:بدون شرح مانده ام. برایم شرحی بنویس.. کوتاه.. بلند...با معنا و یا بی معنا
....1
تیر ماه:این روزها هیچ نشانه ای خوب نیست... پرواز و یا حتی نشانه ای از دختر خورشید...سقوط معنای سنگفرش اسفالت ذهن است که نقشی سرخ بر پیشانی اندیشه ام میزند و سرگیجه ای مدام را برایم به ارمغان می اورد
....NancyAjram.com
A request from Nancy Ajram ,
You are not allowed to enter nancy ajram official website , because you are from Dirty country (Iran)
So Go Away and dont try again !
خداییش دلتون میاد توهین بشنویین و هر کس و نا کسی که دلش میخاد به ملیت و ایرانی بودنتون توهین کنه و هر بی شرفی بخواد ما رو به افتضاح بکشونه؟
حالا باز هم اگه مایلین عکس این شخصیت .... رو رو دیوار اطاقتون نصب کنین....
ترجمه دلنشین متن فوق:
نانسی عجرم . کام
درخواست نانسی عجرم ,
شما اجازه وارد شدن به سایت شخصی نانسی عجرم را ندارید ,
به دلیل اینکه شما از کشور کثیف ایران هستید از سایت گم شوید بیرون و
دوباره سعی نکنید !
یه مدتی میرم سفر تا بلکم دلم وا شه..
بوی دلتنگی که میاد ..بوی دلگیر که میپیچه....دل که میسوزه....
|
باز باران بی ترانه باز باران با تمام بی کسی های شبانه می خورد بر مرد تنها می چکد بر فرش خانه باز می آید صدای چک چک غم باز ماتم
من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
کجای اشک یک بابا ********************************** هنوز تاثیر متن قبلی رو احساس میکنم . |
شهید حمید باکری میگفت:
دعا کنید خدا شما را شهید کند وگرنه روزی فرا می رسد که جنگ تمام میشود ورزمندگان سه دسته میشوند:
دسته ای به مخالفت با گذشته خود بر میخیزند و راه مخالف را بر می گزینند...
دسته ای گذشته خود را فراموش میکنند و غرق در دنیای مادی میشوند...
دسته ای به ارمان های خود وفادار میما نند....
کاش حرفهای فرماندهانمان را تاریخ گویای امروزمان مینمودند تا جوانانمان بدانند فرماندهان شهیدشان چگونه اینده و امروز را دیدند...
چگونه تاریخ را در ورای گلوله ها و خمپاره ها ، در پس گرد و خاک انفجار خمسه خمسه ها رویت نمودند و خشت خاکریز ها ایینه دلشان بود.
دیروز برای از دست دادن فرزندان این اب و خاک در برابر گلوله تاسف میخوردیم..
امروز برای از دست دادن نوگلان باغ زندگی در برابر اکس و تهاجم و تجاوز و ددمنشی گرگ صفتان زالو مسلک که غنچه های نشکفته ما را اماج تخریب قرار داده اند.
دسته ئ محترمی که خاکریز های قناعت را پشت کرد ه اید وفرزندانتان را فدای ارزشهای مادی نموده اید فرزندانتان در زیر دست و پای ضد ارزشهای انسانی له میشود. نوباوگانتان را دیروز دربرابر میزی دیدم که ارزشهایشان را معاینه میکردند تا به تاراج نرفته باشد...
دیروز که برای تعطیلات در ویلای زیبای شمال به سر میبردید شرافت خود را کجا گذاشته بودید....
دلتنگیهای امروز از آنانی است که فکر میکنند جوانانشان را در حریم امنیت بوجود امده قرار داده اند اما برای پاسداری از این حریم دیگر تلاشی نمینمایند و .....امروز دسته چکهای پنجاه برگی سیبا و جام و دو منظورهو . . . را حافظ ارزو های خود میدانند و برای فرزندی که دیشب را در انفرادی جرم و یا بر تخت اورژانس افتاده است داعیه همرزم بودن .... را دارند....
دیروز برای مدتی دلتنگ شدم از نامردمی که پدران بر فرزندان خود روا داشته اند....انانی که اکنون برای صیانت حریم امن خود تنها به.... بسنده میکنند...دلتنگ شدم برای فرزندانی که خود را ...
دلتنگم...بسی..زیاد ... برای باکری ها...همت ها....
*****************************************
پی نوشت1: چند بار نوشتم و پاک کردم که لحنی گزنده نداشته باشد..
پی نوشت 2: شاید پاکش کردم....
قسمت دوم:
موقعیت ها:
انچه که میتونه در باور های انسان تاثیر گذار باشه استفاده به موقع از فرصت های طلایی است که به دست می یاد. تموم موقعیت ها خوب نیستن اما میشه اونا رو به فرصتی خوب تبدیل کرد قبل از اینکه تهدیدی جدی محسوب بشن....
1: سفر رو از سیزده سالگی شناختم. وقتی که برای کار و به واقع زندگی مستقل از خانواده جدا شدم و به شهر دیگری رفتم. پدرم بعد از دو هفته فهمید که کجا هستم و روزی که قرار بود بیاد تا منو ببره مادرم به من خبر داد. به شهرمون برگشتم و بعد از یک ساعت به سمت تهران رفتم و دو ماه اونجا بودم تا اینکه از خر شیطون پایین اومدم و تابستونم که تموم شده بود برگشتم تا درسامو ادامه بدم. این فرار ها همچنان ادامه پیدا کرد و هر دفه که دلم میگرفت دیگه میرفتم جبهه.... الان هم هنوز که هنوزه گم میشم....یعنی میرم سفر....
2: دانشگاه.. هنوز تو زندگی من .لابلای هر لحظه اون جریان داره و خنکای لحظه های گرم و پر التهاب زندگیه منه... از اون سالی که حقوق تهران قبول شدم تا ....
3: تدریس: از سال هفتاد و دو تا الان که همش سعی میکنم دانشجوهام خوب و خوبتر باشن... ایضا گوش بعضیهاشون رو هم میپیچونم. تا الان هم کسی از درس من نیفتاده....
4:ازدواج: همسری مهربان و با گذشت در تمام موقعیت هایی که متعلق به اوست و او فداکارانه از ان میگذرد تا تنها نباشم و یا یا باشم و یا در غار تنهایی خود خلوت کنم و یا پای کامپیوتر باشم ولو به اندازه روزها....و شیرینی حضوری دلچسب با هستی و حسین. نکته قابل ذکر رشته همسر است که روانشناسی خونده و همه فن حریفه...ایضا در قوه قضا هم دستی دارد و......
5:شغل: بیشترین ها را مرهون تلاشی مستمر درزمان اشتغال هستم از بدو ورود تا کنون . و اکنون هم که کارشناس اقتصادی هستم... کجا؟ اینو نیدونم دیگه...
* * * * * * * * * * * * * * *
خوب اینم از قسمت دوم بازی. خیلی سخت بود ها...
وقتی مجبور میشی حقیقت رو بگی سخت تر میشه...
از اینکه مدتها به بازی دعوت نمیشدم خودم هم تعجب میکردم و بیشتر تعجب میکردم که میدیدم اصلا خودم هم به بازی اعتقاد ندارم.
معمولا در این بازی ها اونایی که علاقمند نیستن شخصیت مجازی با حقیقی اونا تداخل پیدا کنه به طنز رو میارن و یا قسمت عمده ای این شخصیت رو پنهان میکنن و من از اینکه این شخصیت حقیقی نمیذاره بیام و بازی کنم خوشحال بودم.
چند روز پیش کامنتی از یه دوست داشتم که نوشته بود (.. چقذه من تورو نمیشناسم!!...با هر اپ یه بار دیگه میفهمم که باید بیشتر دقت کنم!.....) و فکر میکنم که به خاطر تضاد در نوشتار متن پست های من است که دچار این تضاد شده است.
ادمک باران مرا به بازی من چگونه من شدم دعوت کرد و نیاز هم که نویسنده کامنت گفته شده بود مجددا منو دعوت کرد.دعوت رو پذیرفتم و دو بخش رو براش باز میکنم: الف: شخصیت های تاثیر گذار ب: موقعیت ها
با اجازه از شخصیتها در مرحله اول نام میبرم و تاثیر اونا بر روی شخصیت من.
1: پدرم که بسیار تاثیر داشت و جدا از انکه نقش پدر را به خوبی ایفا میکرد دوست خوبی هم بود.به واسطه این شخصیت من در ده سالگی وارد بازار شدم و شم بازار یابی اکنون را مدیون او هستم. (البته تمام شخصیت فعلی من در این مرحله در حال حاضر نیمه فعال است.)
2:احمد، پسر خاله ام که اختلاف سنی کمی داشتیم و در سال 62 در عملیات ایذایی در منطقه چیلات در دهلران قبل از عملیات خیبر مفقود شد و ستاره ای شد برای راهی که من داشتم و بیشتر نوشته های من، عمده گمشده ام،هنوز اوست.
3: امام خمینی (ره) که از کنارش به راحتی نمیتوان گذشت. نسل اول و دوم انقلاب تحت تاثیر اندیشه های او قرار گرفت و همچنان هم او را دوست دارند. رهبری که مانند او را در هر صده باید جستجو کرد.کسی برتر از مهاتما گاندی...
4: علی استاد فلسفه و انسان شناسی و ادبیات . 15 سالگی و کنگره سعر و ادبیات ایران و اشنایی با او. چهار سال با او شب و روز زیستم و نفس کشیدم . ادبیات را لحظه به لحظه نوشیدم و تاریخ و عرفان را .... کاش قدر خودشو میدونست و در جدالی نا برابر سنگ ها رو وا نمیکند... (هنوز مدیون فن خطابه تاثیر گذار او در کلام هستم.)
5: مسعود استاد سینما و عکاسی که یه چپ دست مهر پرست با تفکری اجتماعی و به روز که در لابلای روزانه هاش هنوز با کافکا چخوف مارکز و....زندگی میکنه حرف میزنه غذا میخوره و هنوز که هنوزه با همه هنر جو ها و دانشجوهاش ایین مهر پرستی رو داره .
6: تداعی دوست خوبی که در فشار روحی چند پاییز قبل در دنیای مجازی شناختمش . صبورو ارام. مهربان و در همه جا پا به پای اندیشه هایم بود و هست. دوستی که شخصیتی فراتر از زمان خودش دارد.
7: حافظ را به جهت عظمت و بزرگیش در هیچ جایی نتوانستم کنار بگذارم. هنوز تاثیر حافظ را میتوان در نوشتار و گفتار ایرانیان و ایران پرستان مشاهده نمود.
در پایان قسمت اول از دوستان خوبم ساحل افتاده و وصال و همره دل دعوت میکنم که میهمان ادامه بازی باشند.
****
این پست روز پنجشنبه بود و قرار بود که بقیه رو جمعه بنویسم. اما برام مهمون اومد....
قال هذا من فضل ربی
لیبلونی أشکر ام اکفر
و من شکر فانما یشکر لنفسه...
* * * * * * * * *
دلم هوای روزهای وصل دارد و عطر حول حالنا ......
تنها من هستم که میدانم برای چه رفتی و چه کردی و چه.....
سالهاست که در جستجویت فراتر از تصور را هم پیموده ام...
من و گمنامی تو و بار عظیم بودن و دم نزدن.....
سرشار از زخم سکوتم.....
این روزها ارتحال امام ره است و خوشا به حالت که نبودی.... و سوختیم و ساختیم...سال ۶۸ سال سختی بود و هیچگاه ان کانتینر خوشبخت را از یاد نخواهم برد... شمعهای مصلای امام را و بهشت زهرا را....
خوشا به حالت که .....
**************
انی مهاجر الی ربی...
مصداق رویش و هجرت توست....
ارام قدم میزنم و خودم را به کافه خیال میرسانم.
حس سرشار رویای تو مرا در می رباید و تن به گرما و ترنم و بوی ملایم عطر تو در فضای نیمه تاریک روشن کافه میدهم. خیال روی تو با کمی خاطره...و یک برش از لحظه ای شیرین که با تو بودم. فرقی نمیکند کدام قسمت . مهم است که شیرین و دلچسب باشد...
لحظاتی رخوت انگیز و ارام بخش.. لحظاتی توام با مستی و مدهوشی....به پنجره مینگرم.هیچ معلوم نیست. شاید کسی نباشد و جایی... مهم نیست. مهم اینست که اینجا تو هستی در خیالی شیرین با همه انچه که خواسته ام.....
شب به پایان رسید و مست و نیمه مدهوش از کافه بیرون میزنم. سوز سرمای تنهایی در خاکستری پیاده رو حقیقت رها شده و هوا اکنده از سوزش غربت بی تو بودن شده است.
تن به راه می سپارم .
سپیدی پگاه از پشت سر می اید و در می یابم که در تاریکی پیاده رو تن به مه محکومی داده ام که انتها ندارد و غرق ان هستم. تن به مه میسپارم. تن پوشی از وهم و رویا از کافه تا نا کجا اباد مرا با خود می برد.....
تن به تو میسپارم......
می....
********************
پی نوشت:
اگه میتونی از من بنویس. اما اجازه تایید و نشر رو هم بده.....
استانه فصل سرد است و تنها تر از همیشه ایستاده ام در باد. هوهوی وحشی باد و تازیانه های سرمای فصل انجماد روح مرا ازرده است و من همچنان لجوجانه در استانه فصل سرد ایستاده ام....
*************
|
قطره اشکی لجوج سرک میکشد و هر چه میکنم خود را پنهان نمیسازد.
- خدایا تو دیگه کی هستی..؟ این لاتا رو کشوندی کشوندی کشوندی....
- خدایا امتحانت را چگونه برگزار میکنی؟
((خدایا نامحرمان میدان مینت را چگونه در حریم پاکیت راه میدهی که اینگونه تا همین روزها و شبها .. در تمام لحظه های خاطرم خود را به رخ من میکشند و من هنوز در حیرتم....شهید کردی که بعد از یازده سال میهمان شانه هایم میشود...نوچمنی که هنوز ستاره اسمانی خاکی طلاییه است...کمیزی که وقتی خبر شهادتش را دادم خودم هم باور نمیکردم...خدایا کاش قسمت نبودم را همان زمان با بودی که هدیه میدادی مصفا میکردی..کاش نبودم تا این همه مرارت را تحمل کنم... کاش نبودم......))
خدایا دلم پر است و پر است....
این مسافران لجوج گونه هایم امان از صفحه کلید بریده اند و اخراجیها برای هزارمین بار یاد شعر میرزا را در ذهن من تداعی میکند:
در کوی نیکنامان...
اخراجیها نه از ان جهت که اخراجی است بل از ان سوی که نجوای دل گمگشتگان طریقت دوست را نیم نگاهی دارد و ...
اخراجیها حکایت دوست یابی است.. انان که مهر شناسی را ناخوانده دانسته بودند و من ها با ان همه مکتب خوانی بیسوادی بیش نبودیم....
خدایا تو بردی. روی من کم شد. اگه بگم ببخشید قبوله؟ اگه بگم که غلط کردم قبوله؟
دنیا رو با همه خوب و بدش
با همه زندونیای ابدش
پشت سر گذاشتن و رها شدن
رفتن و سری توی سرا شدن
واسشون تو بند دنیا جا نبود
دنیا که جای پرنده ها نبود
پشت سر گذشته های بی هدف
پیش رو لشکر ارزو به صف
تو بهشت ارزو گم نشدن
ادم حسرت گندم نشدن
وقتی موندن تو غبار زندگی
پر کشیدن از حصار زندگی
زنده بودن واسشون بهونه بود
زندگی بازی بچه گونه بود
یه صدا میخوندشون سمت صدا
با سکوتشون رسیدن به صدا
* * * *
۲۴/۲/۸۶