کاش جایی واسه نوشتن داشتی
وقتی میری احساس میکنم
حرفات ماسیده و بدون گفتن داری میری
اینو بارها به تکرار گفتم و باز میدانم
بی جواب میماند این دلم
نوشته های زندگی گاه جاشونو بر عکس میکنه و اونوقت برای چیزایی که چند سال پیش سرودی باید جواب داشته باشی...دیروز عصر وقت بیدار شدنم آرزو کردم کاش بیدار نمی شدم
***
یکی میاد تو زندگیت که تو اونو دوسش داری
برای دیدن عزیز لحظه ها رو میشماری
یکی میاد عمیق و ناب مثه یه چشمه جاریه
دلت میخاد خواب باشی وسرتورو شونه اش بذاری
یکی از اینه میاد زلال و ناب و بی ریا
گیسو تو شونه میزنه وقتی که خواب وبیداری
دست نوازش دلش . مهر سکوت رو لبت
قصه میگه برای تو . تو لحظه های اخری
خواب بنفشه خواب یاس سوسن ونسترن میاد
اروم وبی صدا بخواب نکنه بخای به خواب نری
خواب سپید خواب سیاه خوابای رنگی ببینی
یکی میاد تو کوچه ها. برای عشق. جایی نری
میخای که ساکتم کنی؟ولی خرابت میکنم
لوت میدم و بهش میگم.که تو اونو دوسش داری
همین چند شب پیش همه به آسمان نیگا میکردن تا لوگوی پپسی رو تو ماه ببینن...
من سالهاست تصویرتو تو ماه زندگیم میبینم
اینا یه شبه میخوان معجزه کنن؟
مگه ماه جای این بچه بازیاست؟
نمیدانن این کودکان بازیگوش با شبهای من چه می کنن
و با ماه آسمان من
قاب عکس یاد تو در دیدگانم
یادت هست؟
اولین بار که جناغ شکستیم؟
امدم زرنگی کنم
شرط را ببرم
دلم را به تو دادم
تا بگویمت:
یادم تو را فراموش
رفته بودی...
می
عزیزکم
اگر هم اکنون به
لحظه ملکوتی غلط کردم درس نخوندم هم برسم...
باز هم درس نخواهم خواندددددددددددد
.
.
.
خسته هستم تنها واژه جایگزین است
کاش میدونستی
به خاطر من گفتنهات چه کاری با من میکنه
بیا و اشکامو جمع کن
پی نوشت:کامنتتو نمیذارم.حرف بد نزن...
پی نوشت ۲: لطفا ننویس. نمیذارمشون
داستان بوی عطر یه داستان قدیمیه
اما
واقعیه
داستان عطری که می پیچه تو فضا و تو رو در بر می گیره و بودنشو با تمام وجود احساس میکنی
گاه سر رشته این داستان گم میشه
گاه ادامه این داستان رو گم می کنی و نمی دونی کجای زندگیت باید دنبالش بگردی
دنبال بوی اسانس و اودکلن نگرد
قصه یه چیز دیگه است
نمیدانم
کجای احساسم
تب آلود است
که اینگونه
جغرافیایی را جستجو می کند
و می داند
دسترسی به آن
رویایی بیش نیست
می
نمیدانم
کجای احساس
تب آلود است
که اینگونه
جغرافیایی را جستجو می کند
که
دسترسی به آن
رویایی بیش نیست
می
چه مهارتی داری...
برای بی تاب کردن این دل لعنتی
سحر نمی خواهی
افسونی هم لازمت نمی شود
تنها کافیست
دمی از تو بی خبر بشوم...
می
مادرم که دستش به من نرسید
و از پدر هم دور بودم
نشست و گریست
و نفرینم کرد: الهی درد بیدرمان بگیری
نفرینش گرفت
و اینگونه شد که من عاشق شدم
...
این نفرین های کاری
درمانی هم دارد؟
برایم بنویس
می
میدانی چرا هر بار میگویم دوستت دارم؟
چرا به تکرار می گویم دوستت دارم؟
هر بار بعد از دیدنت احساس این را دارم که این آخرین دیدارمان بود
و بعد از ساعتی یا روزی به بینهایت می رسم
جایی نزدیک عدم
جایی شاید هم آنطرف تر از نیستی
***
یکی بیاید و دردها را نگاهی کند
شاید درمان بر آن یافت شود
***
این بار هم
بی کم و کاست
دوستت دارم