۲۹
دو نکته در نینوای سال 61 هجری قمری مرا همیشه مجذوب خود نموده است:1: نماز ظهر عاشورا و تاکید بر حضور در محضر الهی که تنها ویژه مردان خداست و سالهاست انرا ندیده ام. سالها قبل در سرزمینی رویایی در شبهای حمله هنگامه سر نهادن در راه جانان در بوته گاه ازمایش خداوندی دیدم و دیدم و الحق همیشه کم اوردم... همیشه ماندم.. و جا ماندم. هنوز هم کم دارم...
ظهر عاشورا دگر گونه بود و دگر گونه است... فدایی امام تن به تیر دشمن میسپارد تا قامت قیامت امامی در تاریخ نمازی حماسی بخواند و الگویی باشد بر تمام کارها... که نماز بر همه چیز مقدم است...حتی بر جهاد در راه خدا.....
2: سرخ.....زرد... سفید
مردانی که می ایند مردانی نیستند که میروند........مردانی که میروند...مردمانی از جنس ناب هستند... از جنس افتاب.... ایینه....ونور...
حر مصداق مردان عاقبت به خیر است و ایینه تمام نمای شرافت و مردانگی....به خدا کم اوردم....
اگه یه ثانیه.. نه نه.نه.... اگه یه پلک به هم زدن هم حر باشیم.........چی میگم؟ اگه عقیده ازادگی داشته باشیم تن به ذلت چاپلوسی و کاسه لیسی و فرومایگی نخواهیم داد....
حر به اسمان انسانیت شرافت داد و ابرو..........بی ابرویی رو بلدیم چه جوری جار بزنیم....
***********
