هنوز سرنوشت مفقودین ما نا معلوم است
هنوز سرنوشت شیمیاییهای ما مجهول است
هنوز مادرانی هستند که چشم انتظار به در دوخته اند شاید حتی تکه خاکی یا استخوانی نصیبشان باشد
هنوز اثار جنگ باقیست
هنوز سهم ما از جنگ معلوم نشده است
هنوز اتش بس داریم... اتش بس... میدانید یعنی چه؟ این بزرگترین اتش بس تاریخ جهان است. ارتش ها در مرزها مستقر هستند و ۱۸ سال است این اتش بس ادامه دارد. سربازان ما به مرز میروند و به شهادت می رسند. امار منتشر نشده حکایت از درگیر یهای متعدد در مرز ها و مرزبانی ها را دارد که از سوی نیرو های متخاصم دشمن صورت میگیرد.
هنوز مین داریم و ناپالم ها هنوز بر روی زمین کنار راکت ها و خمپارها مانده اند...
هنوز مین ها باقیست و پای کودکان ما که شادمانه بدنبال توپشان میدوند و مین قلم میفرساید و هیچ ساق پایی را تفاوتی در نگارش نمیبیند
هنوز ... هنوز..
هنوز...
صدام نداریم..حقوق ایفاد نشده را که میدهد... سهم مادران.. خواهران ...همسران . همسرایان جنگ را که خاکریزهای صبوری را در نوردیده اند و فتح استقامت نموده اند. انانیکه ستاره ها در چشمانشان طلوع و غروب ها داشته اند و بغض های فرو خورده در ترانه های سوزناک سپرده به باد...
تنهام و فریادم در گلو شکسته است...
عرفه و صدام و کربلا و قربانی... قربانی همیشه ما بوده ایم
انتشار این خبر مرهمی نبود .
زخمها هنوز باقیست.
...
سلام مرسی که به من سر زدید شما میتونید به WWW.TINYPIC.COM برید واز اونجا عکس بزارید