...ساعت فیزیولوژیکی بدن من، خیلی وقت رسیدن پاییز را مژده داده...
شاید هم، این ساعت فیزیولوژیکی بدن تو بود، که با آمدن پاییز رفتنت را مژده آورده...
ساعت ها با بودن تو اهنگ دارند و بی تو سکوتی ...
خیالت جمع باشه که ثانیه های متوالی باور بودنت رو دارم...شبیه دانه های تسبیح که رشته ان به هم متصل است و در انتهای ان تو هستی....یادت.. خاطرت.. نفست...
پناه میبرم به کنج خاطره. از پستوی گذشته ها بقچه روزگاران را بیرون میاورم و ساعتها و روزها و سالها را بیرون میاورم....
پناه میبرم به گفته ها و ناگفته ها.. بوده ها و نوشته ها.. رد پای خاطرت همیشه بهاریست...
گرم یاد اوری یا نه.. من از یادت نمیکاهم...
تحویل گرفته میشوم
از قسمت بار
جذب مشتری اسان نیست
و
حجم پیدایش را
به راحتی نمیتوان پوشید.
باید بنویسم
رسیدن به خیر
رو به در
با توهمات ربطمان
تقریبا پر و خالی
پر میشوم و خالی...
اینجا
ایران
یادگار حد فاصل کبوتر و خاک ریز
ریز ریز
تحویل میشوم
و
ایران است .....
باز گشتنی دوباره...
* * *
شهریور ۸۶ ایران....
--