۴۴

       دنیا شبیه نگاه توست؛ در نگاه اول.

واژه ها در رقص موزون اهنگ کلامت میرقصند و من مبهوت بازیگری چشمانت.

   مردمکانی از ناباوری و افسونگری...دل در گرو مریدی درگاهت . تو مرشدی گریز پای که شاگردی را به گدایی نیز فرا نمی خوانی و هدیه اش نمی کنی بوسه ای از سر انگشتان جادویت.

کاش میشد با نگاه مردمت

                               در میان کوجه ها فریاد زد

کاش میشد در سکوت یاس ها

                             راز اشک قطره ها را داد زد

ارزویم هدیه ای سر بسته ماند

                             سر به مهر و ساکت و بی همزبان

با تمام حرفها دل میدوید

                            در مسیر گم شدن بی همرهان

باز باران را دوباره میخواهم

                           در نگاه اسمان مردمم

.....

      دیگه جواب نمیده.....

                                                1386.2.5 یاداشت روزانه