پرانتزباز

نا گفته هایی از تمام گفتنی هایم

پرانتزباز

نا گفته هایی از تمام گفتنی هایم

۱۴

در وسعت برابر درد..

           همیشه مادرم نشسته

                  و برایم کلاف می ریسد...

                       کرک سیاه.. 

                      کرک سپید...

و در رواق اندیشه ..

بر خاستم از بیتوته با تو..

                          و رویایت... درد مرا در می رباید....

                                           ( مجموعه شبا نه ها۱۳۸۵)

                                                                                  

نظرات 4 + ارسال نظر
مریم شنبه 27 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 00:32 http://barfsefid.blogsky.com/

سلام پویا جان خسته نباشی وبلاگ قشنگی داری موفق باشی به ما هم سر یزن خوشحال میشیم
بای

[ بدون نام ] شنبه 27 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 12:04 http://asare-shamloo.blogsky.com

به پرواز شک کرده بودم من.

سحرگاهان

سحر شیری رنگی ِ نام بزرگ

در تجلی بود.

با مریمی که می شکفت گفتم«شوق دیدار خدایت هست؟»

نوشین یکشنبه 28 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 00:29 http://shaftalookhandeh.blogsky.com

سلام.
هرکی یه جوری حرف دلشو می زنه.یکی با شعر مثل تو یکی با ... مثل دیگران.
انگار به شعر علاقه ی زیادی داری؟
راستی برو قالب وبتو عوض کن!!!!!!

[ بدون نام ] جمعه 3 آذر‌ماه سال 1385 ساعت 17:37

چرا نمینویسی...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد